Wat is een leefbaar loon en inkomen?

Hoewel de agri-sector goed is voor maar liefst een derde van het mondiale BBP, leven miljoenen mensen die in die sector werken onder de armoedegrens. Daarvoor zijn helaas tal van redenen, maar een belangrijke is dat de minimum lonen die wereldwijd gehanteerd worden vaak niet genoeg zijn voor een beetje behoorlijke levensstandaard. Daardoor is er een behoefte ontstaan aan een ‘vergoeding voor een standaard werkweek die voor een werknemer op een bepaalde locatie voldoende is om zich een dergelijke levenstandaard voor zichzelf en zijn/haar familie te kunnen veroorloven’, ook wel een leefbaar loon genoemd.

Simpel gezegd kan een werknemer met zo’n loon een bescheiden, maar goede levensstandaard aanhouden. Onder een goede levensstandaard verstaan we dan een gevulde koelkast, genoeg water, een dak boven het hoofd, een beetje behoorlijke opleiding, toegang tot gezondheidszorg, vervoermogelijkheden, kleding en een appeltje voor de dorst voor onvoorziene omstandigheden. Niet meer dan logisch, toch?

Waar een leefbaar loon iets zegt over mensen in loondienst, denk aan fabrieksmedewerkers, zien we in de voedselsector ook veel zelfstandigen. Boeren bijvoorbeeld, of seizoensarbeiders. Dan heb je het dus niet langer over een loon, maar over een inkomen, en dat ligt over het algemeen iets lastiger. Voor die mensen werd het concept van een ‘leefbaar inkomen’ ontwikkeld, dat ook wel wordt gedefinieerd als ‘het netto jaarlijkse inkomen dat voor een huishouden op een bepaalde plek nodig is om voor alle leden van dat huishouden een behoorlijke levensstandaard te kunnen betalen’. Een leefbaar inkomen gaat in die zin over dezelfde levensstandaard als waar het leefbare loon het over heeft, maar dan vertaald naar zelfstandigen.