Wie pelt onze garnalen?

Er gaat nog veel mis in de garnalenindustrie. Als er niets verandert, zullen arbeiders in de tropische garnalenindustrie een onleefbaar loon blijven verdienen. Dat betekent een leven in armoede zonder uitweg voor hen en hun gezinnen. We brengen de problemen in kaart, zodat we daar samen iets aan kunnen gaan doen.

Lees ons rapport

Het probleem

Hier in Europa eten we veel garnalen die uit India, Vietnam, Thailand en Bangladesh komen. In die landen vangen ze de garnalen en verwerken ze ze voor een groot deel. Enorme fabrieken koken en kruiden de diertjes. Het meest arbeidsintensief is de fase voor de verwerking. De pellers verwijderen de hoofdjes, aders en harde buitenkant van de garnalen. Handwerk, omdat het werk te precies is om door machines te laten doen. Het zijn voornamelijk vrouwen die de pel klus op zich nemen. Veelal arme migranten die uit arme gebieden naar de stad zijn getrokken in hun zoektocht naar werk. Voor dat werk krijgen ze veel te weinig betaald, en veel van het geld dat ze verdienen kunnen ze direct weer inleveren – ze krijgen boete na boete opgelegd voor onder meer het overschrijden van ‘wc-restricties’. Dit kan niet zo doorgaan. Fairfood roept op tot leefbaar loon en inkomen voor garnalenpellers.

Wat is er aan de hand?

Het schoonmaken van de garnalen wordt niet gezien als eervolle baan. Mensen zien het over het algemeen als goor, gevaarlijk en zelfs vernederend. Veelal vrouwen met een socio-economische achtergrond doen dit werk. Vaak migranten die van armere gebieden naar de grote steden kwamen om werk te vinden. Dat brengt een gevaar met zich mee: ze kunnen relatief makkelijk worden uitgebuit. Ze maken enorm lange dagen, hebben weinig werkzekerheid en krijgen daarnaast bijzonder weinig betaald: met een beetje geluk verdienen ze 70% van wat een leefbaar inkomen is.

Maar er zijn nog vuilere spelletjes aan de gang: veel van het toch al lage loon kunnen ze direct weer inleveren. De garnalenpellers krijgen constant boetes opgelegd, bijvoorbeeld voor het overschrijden van de wc-restricties. Veel van de werkers staan in het rood bij hun werkgever, en weten daarbij niet eens hoeveel. De loonstrookjes worden vaak in het Engels of Thais geschreven, waar veel van de werkers – migranten – een andere taal spreken.

Ons werk

Europese supermarkten hebben veel macht in de keten. Zij zijn degenen die met hun leveranciers kunnen onderhandelen over prijzen en voorwaarden. Daarmee kunnen ook zij de werkomstandigheden van de Aziatische garnalenpellers veranderen, en ervoor zorgen dat mensenrechten ook daar gerespecteerd worden.

Fairfood roept Europese supermarkten op om een leefbaar loon in hun toeleveringsketens te eisen. Om de urgentie aan te tonen, brachten we in 2015 het rapport Caught in a Trap uit, waarin we stilstaan bij de brute schendingen van mensenrechten in de Aziatische garnalenindustrie.

Lees ons rapport

“De pellers leveren een deel van hun toch al kleine salaris direct weer in, in de vorm van boetes.”